| Buena navegación con NihilScio!
|
|||||||
|
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
|||||||
|
Conjugación/declinación
(Es. pueris - amati sunt ...) |
|||||||
| |||||||
| |||||||
|
| Conjugación de: excogito, excogitas, excogitavi, excogitatum, excogitatre conjugación: 1 - transitivo - attiva (Ita) = escogitare, inventare, scotrire, (eng) = think out, devise, (esp) = discurrir, lang. Latino |
| INDICATIVO | |
| Presente | |
| ego excogito tu excogitas ille excogitat nos excogitāmus vos excogitātis illi excogitant | Yo discurro Tu discurres El/Ella/Eso discurre Nosotros discurrimos Vosotros discurr�s Ellos/Ellas/Esos discurren |
| INDICATIVO | |
| Pretérito imperfecto | |
| ego excogitābam tu excogitābas ille excogitābat nos excogitabāmus vos excogitabatis illi excogitābant | Yo discurr�a Tu discurr�as El/Ella/Eso discurr�a Nosotros discurr�amos Vosotros discurr�ais Ellos/Ellas/Esos discurr�an |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| ego excogitavi tu excogitavisti, excogitasti... ille excogitavit nos excogitavĭmus vos excogitavistis, excogitastis... illi excogitavērunt, excogitarunt, excogitavere... | Yo discurr� Tu discurriste El/Ella/Eso discurri� Nosotros discurrimos Vosotros discurristeis Ellos/Ellas/Esos discurrieron |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| ego excogitavi tu excogitavisti, excogitasti... ille excogitavit nos excogitavĭmus vos excogitavistis, excogitastis... illi excogitavērunt, excogitarunt, excogitavere... | Yo he discurrido Tu has discurrido El/Ella/Eso ha discurrido Nosotros hemos discurrido Vosotros hab�is discurrido Ellos/Ellas/Esos han discurrido |
| INDICATIVO | |
| Pretérito plusquamperfecto | |
| ego excogitavĕram, excogitaram... tu excogitavĕras, excogitaras... ille excogitavĕrat, excogitarat... nos excogitaverāmus, excogitaramus... vos excogitaverātis, excogitaratis... illi excogitaverant, excogitarant... | Yo hab�a discurrido Tu hab�as discurrido El/Ella/Eso hab�a discurrido Nosotros hab�amos discurrido Vosotros hab�ais discurrido Ellos/Ellas/Esos hab�an discurrido |
| INDICATIVO | |
| Pretérito anterior | |
| ego excogitavi tu excogitavisti, excogitasti... ille excogitavit nos excogitavĭmus vos excogitavistis, excogitastis... illi excogitavērunt, excogitarunt, excogitavere... | Yo hube discurrido Tu hubiste discurrido El/Ella/Eso hubo discurrido Nosotros hubimos discurrido Vosotros hubisteis discurrido Ellos/Ellas/Esos hubieron discurrido |
| INDICATIVO | |
| Plusquamperfecto | |
| ego excogitavĕram, excogitaram... tu excogitavĕras, excogitaras... ille excogitavĕrat, excogitarat... nos excogitaverāmus, excogitaramus... vos excogitaverātis, excogitaratis... illi excogitaverant, excogitarant... | Yo hab�a discurrido Tu hab�as discurrido El/Ella/Eso hab�a discurrido Nosotros hab�amos discurrido Vosotros hab�ais discurrido Ellos/Ellas/Esos hab�an discurrido |
| INDICATIVO | |
| Futuro imperfecto | |
| ego excogitābo tu excogitābis ille excogitābit nos excogitabĭmus vos excogitabĭtis illi excogitābunt | Yo discurrir� Tu discurriras El/Ella/Eso discurrir� Nosotros discurriremos Vosotros discurrireis Ellos/Ellas/Esos discurrir�n |
| INDICATIVO | |
| Futuro anterior | |
| ego excogitavĕro, excogitaro... tu excogitavĕris, excogitaris... ille excogitavĕrit, excogitarit... nos excogitaverĭmus, excogitarimus... vos excogitaverĭtis, excogitaritis... illi excogitavĕrint, excogitarint... | Yo habr� discurrido Tu habr�s discurrido El/Ella/Eso habr� discurrido Nosotros habremos discurrido Vosotros habr�is discurrido Ellos/Ellas/Esos habr�n discurrido |
| SUBJUNTIVE | |
| Presente | |
| ego excogitem tu excogites ille excogitet nos excogitēmus vos excogitētis illi excogitent | Yo discurra Tu discurras El/Ella/Eso discurra Nosotros discurramos Vosotros discurr�is Ellos/Ellas/Esos discurran |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito imperfecto | |
| ego excogitārem tu excogitāres ille excogitāret nos excogitarēmus vos excogitarētis illi excogitārent | Yo discurriera Tu discurrieras El/Ella/Eso discurriera Nosotros discurri�ramos Vosotros discurrierais Ellos/Ellas/Esos discurrieran |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito perfecto | |
| ego excogitavĕrim, excogitarim... tu excogitavĕris, excogitaris... ille excogitavĕrit, excogitarit... nos excogitaverĭmus, excogitarimus... vos excogitaverĭtis, excogitaritis... illi excogitavĕrint, excogitarint... | Yo haya discurrido Tu hayas discurrido El/Ella/Eso haya discurrido Nosotros hayamos discurrido Vosotros hay�is discurrido Ellos/Ellas/Esos hayan discurrido |
| SUBJUNTIVE | |
| Plusquamperfecto | |
| ego excogitavissem, excogitassem... tu excogitavisses, excogitasses... ille excogitavisset, excogitasset... nos excogitavissēmus, excogitassemus... vos excogitavissētis, excogitassetis... illi excogitavissent, excogitassent... | Yo hubiera discurrido Tu hubieras discurrido El/Ella/Eso hubiera discurrido Nosotros hubi�ramos discurrido Vosotros hubierais discurrido Ellos/Ellas/Esos hubieran discurrido |
| POTENTIAL | |
| Presente | |
| ego excogitārem tu excogitāres ille excogitāret nos excogitarēmus vos excogitarētis illi excogitārent | Yo discurrir�a Tu discurrir�as El/Ella/Eso discurrir�a Nosotros discurrir�amos Vosotros discurrir�ais Ellos/Ellas/Esos discurrir�an |
| POTENTIAL | |
| Pasado | |
| ego excogitavissem, excogitassem... tu excogitavisses, excogitasses... ille excogitavisset, excogitasset... nos excogitavissēmus, excogitassemus... vos excogitavissētis, excogitassetis... illi excogitavissent, excogitassent... | Yo habr�a discurrido Tu habr�as discurrido El/Ella/Eso habr�a discurrido Nosotros habr�amos discurrido Vosotros habr�ais discurrido Ellos/Ellas/Esos habr�an discurrido |
| IMPERATIVO | |
| Presente | |
| excogita excogitate Futuro excogitato excogitato excogitatote excogitanto | discurre discurrid ve a discurrir vaya a discurrir id a discurrir vayan a discurrir |
| INFINITIVO | |
| Presente | |
| excogitatre | discurrir |
| INFINITIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| excogitavisse, excogitasse... | haber discurrido |
| INFINITIVO | |
| Futuro | |
| excogitaturum esse, excogitaturam esse, excogitaturum esse, excogitaturos esse, excogitaturas esse, excogitatura esse... | ir a discurrir |
| GERUNDIO | |
| excogitandi, excogitando, excogitandum, excogitando... | de discurrir a discurrir para discurrir por discurrir |
| SUPINO | |
| excogitatum | discurrir |
| PARTICIPLE | significado |
| Presente | que discurre |
| Masculino | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.excogitans Gen.excogitantis Dat.excogitanti Acc.excogitantem Voc.excogitans Abl.excogitante, excogitanti... | excogitantes excogitantium excogitantibus excogitantes excogitantes excogitantibus |
| Feminina | |
| Nom.excogitans Gen.excogitantis Dat.excogitanti Acc.excogitantem Voc.excogitans Abl.excogitante, excogitanti... | excogitantes excogitantium excogitantibus excogitantes excogitantes excogitantibus |
| Neutro | |
| Nom.excogitans Gen.excogitantis Dat.excogitanti Acc.excogitans Voc.excogitans Abl.excogitante, excogitanti... | excogitantia excogitantium excogitantibus excogitantia excogitantia excogitantibus |
| PARTICIPLE | significado |
| Futuro | que ha de discurrir |
| Masculino | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.excogitaturus Gen.excogitaturi Dat.excogitaturo Acc.excogitaturum Voc.excogitature Abl.excogitaturo | excogitaturi excogitaturorum excogitaturis excogitaturos excogitaturi excogitaturis |
| Feminina | |
| Nom.excogitatura Gen.excogitaturae Dat.excogitaturae Acc.excogitaturam Voc.excogitatura Abl.excogitatura | excogitaturae excogitaturarum excogitaturis excogitaturas excogitaturae excogitaturis |
| Neutro | |
| Nom.excogitaturum Gen.excogitaturi Dat.excogitaturo Acc.excogitaturum Voc.excogitaturum Abl.excogitaturo | excogitatura excogitaturorum excogitaturis excogitatura excogitatura excogitaturis |
| - Conjugación completa di excogitari Forma pasiva |